Timber

Miasto znane głównie ze swoich licznych połączeń kolejowych - stąd dojedziesz praktycznie wszędzie! W dodatku znajduje się też tutaj również siedziba słynnego wydawnictwa "Timber Maniacs".

Maleters wędrował razem ze Squallem. Dotarli do... Jakiegoś miasta? Prawdę mówiąc kot nigdy nie widział żadnego miasta w całym swoim życiu, więc nie wiedział jak to nazwać. Postanowił nie odzywać się na ten temat. Cóż, właściwie przez całą drogę się nie odzywał, tylko szedł za chłopakiem w bezpiecznej odległości.
Nie spuszczał z niego oczu. Coś... wydawało mu się w nim interesującego. Może był to jego miecz, albo może to było co innego. Sam kot tego nie wiedział.

Squall szedł oczywiście przodem. Timber... Wyglądało dokładnie tak jak to w jego świecie, nie licząc tego, że było zupełnie puste. Żadnej żywej duszy, nic? Spodziewał się, że będą tutaj wojska Galbadii, ale nic z tego. Nawet piśnięcia. Nic, kompletnie nic. Zero, null. Westchnął jedynie, niejako z ulgą. Mniej ludzi? Mniej problemów. Tylko co robić, skoro nie było tutaj... No niczego. Obejrzał się jedynie na kota, który za nim podążał. Może wyniucha coś godnego uwagi? A może to miejsce jednak różni się czymś od jego oryginalnego Timber?

Kot tymczasem przyglądał się przez chwilę Squallowi po czym zaczął rozglądać się po mieście. Nigdy nie widział tylu rzeczy. Takie domy... takie tory...
- Co to... Coooo... - mówił do siebie cicho. Próbując opanować zdziwienie. W końcu jego wzrok zatrzymał się na jakiś pobliskich torach. Najpierw po prostu patrzał na ich metalowe części błyszczące się. Zaraz po tym bez problemu stanął sobie na ich środku. No co? Chyba żaden pociąg nie przyjedzie? On nawet nie miał pojęcia czym był pociąg. Po chwili zaczął iść wzdłuż torów. Może to dokądś prowadzi?

Może i nie potrzebował szukać towarzystwa, ale wolał sprawdzić czy aby na pewno nigdzie tu nikogo nie ma. Podszedł do kiosku, w którym sprzedawane były gazety - ale w środku nawet żywej duszy. Może sklep zoologiczny będzie otwarty? Niestety nie... Nawet szczeknięcia czy papugi przedrzeźniającej skrzypienie drzwi. Miasto duchów... I nic więcej. Kiedy wyszedł, zaraz rozejrzał się za kotem, który za nim szedł. W sumie dalej nie znał jego imienia, może powinien był go spytać? Nie był pewien. Wiedział, że kociak na pewno umie mówić, ale czy zna dużo słów? Co jeśli w większości go nawet nie rozumie? Może będzie chciał mu coś powiedzieć, a zamiast tego wyjdzie, że gada do ściany... Zaraz. On nie ma zamiaru czuć się jak Quistis kiedy wzięła go sobie na bok, żeby się "wyżalić".
Kiedy dojrzał kota na torach od razu wszystkie mięśnie mu się spięły. Co on sobie wyobrażał? Włazić na coś czego prawdopodobnie nie znał. Chciał już do niego krzyknąć, żeby stamtąd zszedł, ale czy było sens ryzykować, że zrozumie? Tym bardziej... Że w tle usłyszał już znajomy gwizd. On nie będzie wiedział co to, ale Squall rozpoznałby go wszędzie. Nawet koci refleks nie pomoże, kiedy na tory wjeżdża rozpędzony pociąg.
- Uważaj! - krzyknął rzucając się pod nadjeżdżającą lokomotywę, żeby złapać kota i przeturlać się z nim na ubocze, cudem omijając pierwszej śmierci na samym początku tej "gry". Chociaż może sprawdziłby teorię, że koty mają 9 żyć? - Nie właź bez namysłu na rzeczy, których nie znasz. To są tory, ten pociąg zrobiłby z ciebie mielone. - warknął. Squall? Przejmował się kimś? Cóż... Bezduszny mimo wszystko nie był, nawet jeśli jedyny autorytet jaki nad sobą uznawał to Ultimecia, która była zła do szpiku kości.

Prawda, kot nie miał pojęcia co gwizd oznacza. Jak już obejrzał się w stronę z której dochodził zobaczył stalową bestię pędzącą prosto na niego. Już sam miał spróbować jakoś skoczyć gdy sam Squall zepchnał go z drogi. Przez chwilę nie był pewien co robić, po tym jak obydwaj upadli na ziemię.
Po paru chwilach myślenia, spojrzał znów na tory i pokazał je łapą.
- To... są... Tory. - Powtórzył nieco zdziwionym tonem głosu. Myślał że to dokądś prowadzi. Jakaś specjalnie wydzielona ścieżka. Cóż, okazało się że jego nowy towarzysz właśnie rzucił się pod stalową bestię, by go przewrócić. To oznacza że albo był naprawdę odważny, albo nie zalażeło mu na własnym życiu. Albo jedno i drugie.
- Tory... - Powiedział nieco ciszej do siebie. Teraz wiedział jak ta diabelska droga grzmotu ze stali się nazywa! Reszty zdania nie do końca zrozumiał, ale czuł się dumny ze swojej kociej inteligencji za poznanie nowego słowa.

Podniósł się i zaraz otrzepał. Może jednak miał rację sądząc, że ten kot nie do końca rozumie to co się do niego mówi? Ale widać, chyba starał się załapać co nieco i nauczyć mówić. Przynajmniej tyle... Widać stał się instruktorem dla dwunożnego zwierzaka, który powinien być mniejszy, mrauczeć, domagać się żreć i siedzieć mu na kolankach, żeby mógł go sobie patać jak mu się podoba i patrzeć jaki to uroczy zwierz, kiedy wbije mu w rękę wszystkie swoje pazury i zacznie kopać i gryźć.
- Tak. Tory. - powtórzył przytakując kociakowi. I pomyśleć, że pierwsze czego go nauczył, to "tory", a nie "Jestem Squall". Ale to nic... Przynajmniej jego towarzysz nie będzie super gadatliwy.
- A to. - wskazał na odjeżdżającą w dal stalową bestię. - Pociąg.

- Pociąg. - Powtórzył po chłopaku. Spojrzał groźno w stronę stalowej bestii, trzymając jedną łapą swoją broń. Był nieco wkurzony na mechanicznego potwora.
Po chwili kot spojrzał nieco spokojniej na chłopaka. Chyba powinien usłyszeć jego imię.
- Ma-le-ters. - pokazał na siebie łapą. Miał nadzieje że jego towarzysz zrozumie. - Ty... - zamyślił się na chwilę pokazując na chłopaka. Nie wiedział jak go nazwać. - Ty... - w końcu wpadł mu pomysł jak go nazwać. - Ty... Skalpel. - Pokazał przy tym na jego broń. Nosi wielkie ostrze, więc pasuje!

Maleters, hm? Wiec jednak miał imię. W sumie to dobrze, będzie mógł przestać określać go mianem kota, ale i tak będzie określać go mianem kota, bo przecież kotem był, a jak inaczej nazwać kota jak nie kotem? Och jaki kreatywny odpis...
- Nie. To nie jest skalpel. To Gunblade, specjalnie zamówiony z grawerem Grievera. - o nie, odpalił się. - Konkretnie ten model to Revolver. - mruknął pokazując mu swój mieczyk, ale znając życie kot skupi się tylko i wyłącznie na dyndającej przywieszce z lwim łbem i krzyżem. W końcu to koty lubią najbardziej, a on nie lubił jak ludzie źle nazywali jego rzeczy więc gdyby nie to, że w porę się ugryzł w język pewnie dalej by nawijał, żeby uzupełnić jego braki w wiedzy, a Maleters i tak by go nie zrozumiał do końca. Westchnął ciężko i zrobił w końcu to samo co kot.
- Squall. - mruknął pokazując na siebie. - Moje imię.

- Gunblade... Revolver... - Powtarzał pojedyncze słowa z zaciekawieniem. Więc jak się to dokładnie nazywa? Cóż, wolał się nie pytać więc tylko przytaknął.
Gdy pokazał mu miecz, kot postanowił nie skupiać się na wisiorku. Bardziej interesował go magazynek. Czy to się kręci? Pokręcił łapą po tym, jakby to była jakaś zabawka. Co prawda wiedział że Gunblade-Skalpel-Revolver był prawdziwą bronią... ale kręcące się coś!
- Squall. - Powtórzył. - Moje imię. - dodał po chwili. Nie był pewien co oznacza "moje". Był kotem. Własność prywatna była dla niego nieco obca.

Stał tak jak słup soli i patrzył dobrą chwilę jak kot po prostu bawił się magazynkiem jego ukochanego skalp-... mieczyka. Kręcił się i przy tym jeszcze wydawał te zgrzytające odgłosy - nie powiecie mi, że to nie jest idealna zabawka dla kota. Znaczy... To nie miało być zabawką dla kota, ale Squall miał do nich zbyt dużą słabość, żeby go po prostu ręką odgonić, więc po prostu stał i się gapił jak ten bawi się Revolverem. Przynajmniej ten futrzak wiedział czym jest broń i czym się w niej lepiej nie bawić. I że ocieranie się o nią tez byłoby złym wyborem. Jeszcze przez przypadek pociągnąłby za spust!
- Mhm. Squall. - pokazał jeszcze raz na siebie dla pewności. - Chcesz na coś zapolować? - tym razem skierował dłoń w stronę wyjścia z miasta. Pewnie znalazłoby się za jego granicami jakieś zdobycze... Ale po dłuższym przyjrzeniu się linii horyzontu... Nie było okolic. Timber dyndało na własnym kawałku ziemi w powietrznej pustce. Auć.

Kręć, kręć kręć. Nie spuszczał oczu z rewolwera. Był jak zahipnotyzowany. Taki fajny... Chciałby mieć taką problem! No ale cóż, jego prosta włócznia też była w porządku!
W końcu spojrzał z powrotem na Squalla jak ten się odezwał. - Za-po-lo-wać? - spytał się z zaciekawieniem. Nigdy wcześniej nie miał okazji po prostu gdzieś zapolować. Nie był pewien co to znaczy ale patrząc na to że chłopak pokazywał wyjście z miasta, pokiwał szybko głową. Tak. To dobry wybór. Opuścić terytorium potwora ze stali. Kiedyś tu wrócą. Kiedyś. Na razie trzeba się... Przegrupować.

Pokiwał głową na jego słowa. Taki pocieszny maluszek... Nie byłby zły gdyby Maleters przyniósł mu zdechłą mysz do namiotu czy coś podobnego.
- Zapolować. Czyli walczyć. Z potworami. - dodał zaraz mając nadzieję, że to tym bardziej rozwieje wątpliwości kociaka co do przeznaczenia tego słowa. Schował w końcu swój ukochany miecz ku rozczarowaniu futrzaka, który chyba serio polubił się nim bawić i skierował swoje kroki do wyjścia. Dobrze wiedzieć, że jego "rodzinny" świat wyglądał w zasadzie tak samo... Nie licząc tego, że nie był w ogóle całością. Trochę szkoda, ale... Co mógł poradzić? Teraz jedyne co mogą... To polować i walczyć, czy coś. Tak jak kazał Spiritus.

zt