Dollet

Kot czuł się bardzo inteligentnie. Powiedziała że tak, więc chyba rozumiał większość konwersacji! Chyba... - Nie... kot? - czy jej chodziło że nie był kotem tylko zwierzakiem? A może coś innego? Ta rozmowa była trudniejsza niż jakakolwiek walka. Dzięki bogu nie ma tu statystyk do konwersacji, bo inaczej to byłaby czysta masakra. Wciąż gapił się na nią, czekając na kontynuację tego ciągu wydarzeń.

I znów westchniecie, coraz ciężej było jej trzymać nerwy na wodzy, gdyby nie lata praktyki by panować nad emocjami już dawno by go brutalnie zamordowała.
- Nie zawsze kot, ty jesteś inny, ale w dobrym znaczeniu, chyba -
Uśmiechała się nadal przyjaźnie, nie dawała po sobie nic poznać a jej ton głosu był nadal bardzo przyjemny dla ucha.

- Inny? Dobry? Dobry kot? - przekręcił łeb w drugą stronę. Był dobrym kotem? Czy to znaczyło że dostanie nagrodę? W sumie już słuchanie jej było samo w sobie nagrodą. Mogłaby mu nawijać o dywanach i silnikach, a on i tak by jej słuchał z maksymalną uwagą. Starał się jednakże ukryć swoje zadowolenie, ale było to nieco ciężko. Nieznajoma była bardzo miła, i w sumie byli podobni... Gratulacje, teraz ciebie kot będzie śledzić.

I znów wzdech, chyba w końcu udało jej się przekonać go do siebie, był to heroiczny wysiłek, ale chyba warty, prawda? Prawda?!
- Tak, jesteś dobry kot -
I do tego głupi jak but, ale tego już nie powiedziała na głos, cieszyła się, że w końcu przekonała go do siebie dlatego też wzięła swoją rękę i położyła na jego głowie i zaczęła drapać go za uszami.

Był dobrym kotem! Jak cieszył się z tego że ona go tak nazwała! Jednakże, jak tylko położyła rękę na jego głowie zaraz strach go przeszył. Chciała coś zrobić? Futro aż mu się zjeżyło. Instynkt mówił mu by siegnąć po broń, ale... czy mógłby tak po prostu ją zaatakować? Coś mówiło mu żeby tego nie robić... czy już oszalał?
Jednakże, po paru chwilach okazało się że to było całkiem... przyjemne. Jeśli to była jakaś nowa forma tortury to ta kobieta w ogóle się na tym nie znała. Ale nie zamierzał dawać jej żadnych wskazówek. Było mu naprawdę dobrze! Gapił się teraz na nią z pełnym szacunkiem. Jakby właśnie pokazała mu jakąś niesamowitą technologię przyszłości.

Doskonale widziała, że podoba mu się to, w końcu na koncie miała też zwierzęta, w tym koty, dlatego doskonale wiedziała co robić by ten się nie spłoszył. Na dodatek inteligencją nie odstawał szczególnie od zwykłych kotów, w końcu to tylko duży kot chodzący na dwóch łapach.

Ten duży kot był bardzo szczęśliwy. Uśmiechał się aż. Wciąż patrzał na nią jak na jakąś bohaterkę, która pokazała mu nowe drogi. Po prostu siedział koło niej i się cieszył. Aż w końcu... zaczął cicho mruczeć. Nie miał pojęcia czemu zaczął wydawać takie dźwięki, ale z drugiej strony... nigdy aż tak miło się nie czuł. Wolał więc po prostu cieszyć się chwilą zamiast myśleć nad własnym ciałem.

Wtedy też i druga ręką dołączyła do zabawy, umieściła ją pod pyskiem kota i zaczęła tam go delikatnie drapać, wiedziała, że są to dwa najbardziej czułe punkty, sprawiające kotom przyjemność. Po chwili ręka znajdująca się na łbie przestała drapać i zaczęła go najzwyczajniej w świecie głaskać, gładząc jego sierść.

Jego sierść była nieco niezadbana, i myślał że to raczej nie będzie przeszkadzać jego nowej przyjaciółce. Zamknął oczy i po prostu poniósł się uczuciom. Ohh... Jak dobrze. Jak on mógł na nią tak niegrzecznie włócznie wyciągnąć? Przeprosiłby teraz, gdyby umiał mówić. I gdyby znał koncept przeprosin. Na razie po prostu się cieszył i miał nadzieję że nie przestanie... Jej potem też się może odwdzięczy! Przyniesie jej... coś.

Wszystko co dobre kiedyś się kończy, w końcu przestała i położyła się na plecach układając ręce pod głowę w je kładąc na swoich ogonach, które służyły jej za poduszkę, nie była zmęczona, po prostu miała ochotę chwilę tak poleżeć, dawno nie miała okazji tak długo odgrywać roli.

Zaraz się opamiętał. Już się skończyło? Tak szybko? Spojrzał na nią nieco oczekująco. Znaczy... nie będzie zmuszać. Będzie się tylko patrzeć. Praktycznie jakby nie patrzeć to nagrodę już dostał, ale... no cóż... może chociaż liczyć na jeszcze! Usiadł nieco bliżej niej. Czekając.

Zaśmiała się delikatnie, wszystkie tak reagowały, natychmiast się podniosła i jeszcze przez chwilę drapała go jednym palcem pod pyskiem i gładziła sierść między uszami, mimo, że nie były szczególnie zadbane to jednak były dość przyjemne w dotyku.

Kot znów się ucieszył. Nie ma to jak takie coś! Nie miał pojęcia jak w ogóle mógł żyć bez takiego głaskania... Gdyby teraz kazała mu walczyć z behemothem, on wziąłby swoją włócznię i walczyłby do upadłego i jeszcze dłużej. - Dobreeee... Ty... dobraaaa... - wyrzucił z siebie w końcu pomiędzy kolejnymi seriami mruczeń.

- Dobra, dosyć tego dobrego, koniec
Uśmiechając się znów przestała głaskać go i położyła się na ogonach, zamknęła oczy i ręce położyła pod głowę. Nie zasypiała, jedynie chciała nieco odpocząć.

Kot przez chwilę na nią patrzał po czym położył się blisko niej. Chciał jeszcze trochę czasu z nią spędzić... nieważne czy z głaskaniem czy bez. W razie czego miał włócznie koło łap, więc gdyby ktoś próbował ich zaatakować byłby przygotowany! W sumie... gdyby teraz się coś pojawiło to przynajmniej miałby co jej dać w podzięce. A tak? To nic nie miał.
Teraz był w długu dwóch osób.

Lav pozwoliła mu się położyć obok niej, nie reagowała w żaden sposób, oddychała równo i miarowo jakby spała, ale jednak nie spała, po prostu odpoczywała, musiała wypocząć po akcji z galaretą.

Tymczasem kot postanowił wstać. Zaczął rozglądać się po okolicy za czymś co mogłoby by uszczęśliwić jego nową przyjaciółkę. Najlepiej coś dużego. I jadalnego. Albo świecącego. Oczywiście nie może być jednocześnie jadalne i świecące... Powoli jego oczy rozpatrywały wszystko wokół, a mózg działał na pełnych obrotach... coś tu musi być!

- Wiesz, jestem zmęczona, ja już może sobie pójdę, dziękuję za rozmowę i tak dalej, było przyjemnie, do zobaczenia -
Wstała i otrzepała ogony z dachówek, wzięła swoją włócznię i podeszła do skraju dachu a następnie skoczyła wysoko i daleko znikając z oczu dla kota.