Sierociniec

Tymczasem... kot wrócił! Bardzo zadowolony w dodatku! Ciągnął za sobą Squalla, chcąc jak najszybciej zaprowadzić go do czarownicy. Pokaże jej że jest lepszy niż ten drugi kot! Też będzie mieć cyferki przed sobą! Pokaże mu! Ale najpierw, niech go Ultimetcia podrapie jeszcze trochę. I może Squall też...
O bogowie, będzie potrzebować naprawdę dużo prezentów by to im wszystko wynagrodzić...

Szedł za nim i rozglądał się dookoła. To miejsce... Na zewnątrz wyglądało znajomo, bardzo znajomo. Jakby kiedyś już tu był. Ta latarnia morska, mały budynek, kwiaty... Wiedział, że to miejsce z jego świata, ale to samo nie wystarczało. Może jedynie zwidy.
Przynajmniej kiedy przekroczył próg i iluzja "wesołego" miejsca zniknęła, zastąpiona wielkim zamkiem, od razu lampka zapaliła się w jego głowie. Wręcz wyprzedził Maletersa i poszedł przodem. Ona tu była. Gdzieś w tych murach. Powinien iść za kotem, ale zamiast tego poszedł przodem i jak radosna psina szukająca swojego właściciela wchodził do pokoi sierocińca tylko po to by zobaczyć, że w nich akurat nikogo nie ma. Zaraz wybiegł na wzgórze górujące nad plażą. Zobaczył kształt swojej "przełożonej". Swojej czarownicy. Zaraz zbiegł po schodkach na dół, ale widząc stojące tam jeszcze dwie postacie od razu spoważniał. Nie będzie się wydurniał przy obcych! Jedna to na pewno tamta Kitsune, ale ta druga? Szedł już spokojnie, po drodze kładąc dłoń na swoim Revolverze. Przeszedł między obiema panienkami i zatrzymał przed Ulti. Spojrzał na nią, wbił miecz w ziemię i klęknął na jedno kolano.
- Wybacz za zwłokę.

Uparta wiedźma co? Niech będzie, ma co chciała.
- Cóż, moja historia nie różni się szczególnie od tej Mii, z tą różnicą, że mnie się nie bali, to ja miałam ich się bać, ale tego nie robiłam. Też byłam tą najgorszą, ale chcieli mnie się pozbyć, jak widać nie udało im się, w momencie jak zostałam przyzwana wpadłam w zasadzkę lokalnej straży, która do walki ze mną dostała specjalne wsparcie ze stolicy, stan na chwilę zanim tu znalazłam wyglądał mniej więcej tam, że miałam na sobie wiele niegroźnych i powierzchownych ran a wokół mnie leżało co najmniej 20 najwyższej rangi żołnierzy królewskiej gwardii, oczywiście w formie trupów, to żadne wyzwanie dla mnie było, gdyby nie to, że jak Mia jestem masochistką i sadystką byłoby ich więcej, ale się bawiłam z nimi -
Uśmiechnęła się na to wspomnienie, bardzo lubiła o tym mówić wbrew pozorom, to był jej największy jak do tej pory powód do dumy.

Gdy Lavena zaczęła opowiadać o sytuacji, która miała miejsce chwilę przed przyzwaniem, Mia przypomniała sobie, że nie opowiedziała o swojej. Dlatego także czekała aż ta zakończy swoją historię by ta mogła o swojej opowiedzieć. Gdy tak się stało, przystąpiła do działania.
- Zaś u mnie było inaczej. Jeden mężczyzna postanowił mi się sprzeciwić. Nie spodobało mi się to i przysunęłam sztylet do szyi mężczyzny. Nawiązała się między nami rozmowa, przy której traciłam resztki cierpliwość. Już miałam przesuwać ostrze po naciągniętej skórze mężczyzny, jednakże zostałam przyzwana przez Spiritusa i ten mężczyzna dalej sobie żyje. - powiedziała marszcząc brwi. Nie podobało jej się strasznie, że odważył jej się sprzeciwić i nie poniósł żadnych obrażeń. Nie zdążyła zrobić mu krzywdy przez Spiritusa...
W końcu popatrzyła na mężczyznę. Musiał byś to ten Squall skoro kot go tutaj przywlókł. Ciekawe, czy on też jest masochistą i sadystą. Spojrzała na Lavenę wzrokiem oznaczającym "Żeby się tutaj tylko nie zaczęli gździć." Nie była przyzwyczajona do dotyku czy bliskości więc taki widok był dla niej tylko odrażający.

___________
Karta Postaci

Tymczasem kot obserwował sytuację. Dobra, Squall okazał tej pani szacunek, więc pewnie jest tu najważniejsza. Sam też spróbował przyklęknąć przed nią, by pokazać że też ją szanuje. Pewnie nawet ten giga kot nie potrafiłby tego zrobić! Jak na razie jego lista osób na której mu zależało i szanował szła: Ulti i Squall > Lavena > Ta która sama dziabnęła się sztyletem.

Podniósł się zaraz i wyrwał swój mieczyk z ziemi. Schował go za pasem, tam gdzie jego miejsce i posłał słaby, ledwo widoczny uśmiech Ultimecii. Jedyna, która w ogóle była godna zobaczyć ten wyjątkowo rzadki wyraz twarzy. Tamte dwie mówiły coś o swojej przeszłości, ale szczerze mówiąc - mało go to obchodziło. Lepiej wiedzieć jak najmniej o osobach, jakie spotyka, niż przez przypadek zacząć się nimi przejmować. Nie mógł pozwolić sobie na zbytnie zaznajamianie się, teraz kiedy wiedział, że ona tu jest, nie potrzebował nikogo więcej.
No. Może jednak potrzebował.
Grievera.
I Maletersa.
Koty dobra? Nie czepiać się, on kocha koty, to jedyne stworzenia jakim ufa, nawet jeśli mogą się na niego wypiąć w każdej istniejącej sekundzie, ale tak to bywa! A propo Grievera... Widząc jak wielki kocur się podniósł, zaraz zrobił kilka kroków w jego stronę i wyciągnął dłoń, żeby go popatać.

Nie robiła, żadnych grymasów, cieszyła się, że ten "kociak" jest na tyle upośledzony by nie mówić o tym jak ona go drapała bo Mia by ją wyśmiała...
- Pytania, pytania... Nieszczególnie mówiąc szczerze, to co najważniejsze to chyba wiem, chyba, ze ty Mia coś masz? -
Spojrzała się na swoją przyjaciółkę robiąc krok w bok od niej by nie sprawiać jej dyskomfortu będąc tak blisko niej.

Widząc, że się przesunęła, odetchnęła z ulgą. Spoglądała po trochu na wszystkich zgromadzonych i finalnie zawiesiła swój wzrok na czarownicy.
- Nie, nie mam żadnych pytań. - przeniosła wzrok na kociaka, zaciskając dłoń na rękojeści, dalej kręcąc sobie nim w dłoni z nudów. Ten kociak faktycznie był upośledzony ale cieszyła się, że nie musi z nim wchodzić w konwersacje, bo szybko straciłaby cierpliwość.

___________
Karta Postaci

Gdy zobaczył jak Griever idzie w stronę Squalla by się miziać ogień pojawił mu się w oczach. Jak on śmie! Tak hamsko! Gdzie kocie maniery? On nawet nie prosił o głaskanie! Wcześniej byli rywalami, ale teraz? Teraz byli śmiertelnymi wrogami! Pokaże mu! Też będzie miał duży teren pełen zdobyczy! Phhh! Zobaczymy kto tu będzie ulubieńcem Squalla.
Jednakże nie mógł się długo gniewać, jak był głaskany... Mrrr...

Westchnął ciężko. No nie mogła poczekać? Młody kociak raczej nie wyglądał na super głodnego, wręcz przeciwnie, ledwo wrócił z polowania więc pewnie miał pełny brzuszek, mógł poczekać! Nie widział Grievera od cholernie długiego czasu, to oczywiste, że chciał się z kociakiem trochę pobawić! To w końcu jego mały duży ulubieniec! Spojrzał tylko na Ulti.
- Nie mogłaś poczekać? - burknął z wyrzutem. Skoro jego nie było, to stanął u boku swojej pani jak wierny pies, z dłonią na mieczu na wszelki wypadek. Słuchał jedynie tego co gadały te dwie i sam popatał Maletersa.

No cóż, ogoniasta nie miała już tutaj co robić, czuła jednak, że będzie musiała popracować nad Mią skoro przebywanie blisko aż taki dyskomfort jej sprawia, nie mając nic ciekawego do roboty po prostu podeszła do sierocińca i ponownie wskoczyła sobie na dach, bo co innego miała robić?

Zaś Mia, widząc ich przytulasy, przewróciła oczami i ruszyła nad wodę, nie zważając na nikogo. Gdy w końcu dotarła, usiadła na ciepłym piasku i wbiła wzrok w wodę, wyobrażając sobie, że to nie woda a krew. Sztylet wbiła w piasek obok siebie, lecz dłoń dalej ułożoną miała na rękojeści, gotowa aby w razie czego po prostu zaatakować albo się obronić.

__________
Karta Postaci

Oberwał rybą. Au. Dobra wiadomość to to że to była ryba! Zaraz usiadł niedaleko Squalla i przytulił do siebie mocno rybę jak pluszaka. Zaczął ją rozrywać. Pożerać. Taka dobra, jeszcze świeża... w swoim starym życiu nie mógłby liczyć na takie coś. Najlepsze jedzenie zawsze miało w sobie jakieś pigułki czy coś. A tu, ryba to ryba! Prawdę mówiąc nie miał pełnego brzucha wcale, polował tylko dla Squalla i jako że wciąż był wszystkiego ciekaw to przy okazji spędził dużą część czasu rozglądając się wszędzie.
Może to było jedzenie od jego rywala, ale nie miał zamiaru pozwolić temu faktowi pogorszyć mu nastrój! Sam też by mógł upolować taką rybę!

Squall jak to grzeczny kociak chętny na jakieś pieszczoty, nie widział niczego złego w małym poprzytulaniu się do Ulti. Chociaż szczerze bardziej liczył na drapanie Grievera pod bródką i za uszkiem i bawienie się tymi gigantycznymi łapami. Widzieliście jakie to ma wielkie poduszeczki?! Takie czarne, mięciutkie, a jakie czyste! To oczywiste, że ulubionym zajęciem Squalla było naciskać na nie żeby wystawił pazurki, które jeszcze były na tyle wielkie, że jeden by wystarczył, żeby komuś gardło podciąć - a ten jak gdyby nigdy nic się z tym urodzonym mordercą by pobawił i jeszcze rzucił "Jaki uroczy" gdyby chciał go zagryźć i zadrapać. Chociaż Griever na całe szczęście taki nie był... A tak przynajmniej myślał. To w końcu kochane duże kitku! Także bez żadnego komentarza, po prostu się grzecznie tulił do swojej pańci czarownicy i drapał lewka za uchem.

Lisica usłyszała słowa wiedźmy i wzruszyła ramionami, była na to gotowa, czuła jednak, że nie ma tutaj nic do roboty a prędzej porzyga się z powodu całej tej czułości. Dlatego też wstała i jednym susem przeskoczyła dach sierocińca i ruszyła w drogę powrotną zapamiętując jednak to miejsce by wrócić w przyszłości.

Mia także usłyszała słowa Ulti. Pokiwała na nie delikatnie głową, nie ruszając się. Chwilę jeszcze tak siedziała, spoglądając na całe to morze, plażę... W końcu jednak podniosła się, złapała za swój sztylet i ruszyła tą samą drogą, którą tu przyszła. Widząc Ulti i Squalla, wraz z ich bliskością, przyśpieszyła kroku, by za chwile sobie nie podciąć żył przez ich widok. Idąc sobie, czasami zatrzymywała się przy ciałach, by przyjrzeć im się ponownie oraz samej pociąć trochę skóry dla zabawy.

_____________
Karta Postaci

Dosyć szybko udało mu się zjeść rybę. Zostały tylko ości. Którymi bawił się z małym uśmieszkiem na twarzy. Nigdy w życiu nie czuł się aż tak pełen... Ale było przyjemnie. No, poza tym że aktualnie Squall zajmował się nie tym kotem co trzeba! Co ten drugi miał czego on nie miał? Czy to było dlatego że jest większy? Bo ma skrzydła? Niech oni tylko poczekają... Bawiąc się martwą i zjedzoną rybą knuł jak najlepiej będzie pobić tego drugiego, by Squall się na nim skupił... Coś musi wymyślić...

Szczerze mówiąc, Squall bardziej niż obecności Ulti, potrzebował Grievera. Miał do niego słabość i co poradzić? Uwielbiał cały wolny czas poświęcać na siedzenie w jej zamku i rozpieszczaniu tego wielkiego, przerośniętego kociaka ze skrzydłami i rogami. Czasami miał wrażenie jakby znał go całą wieczność, a nie tylko ten krótki moment od kiedy wiedźma zabrała go pod swoje skrzydła. Nie mówiąc o tym, że ten wielki kiciuś potrafił traktować go jak dziecko, a potem musiał poprawiać swoją fryzurę godzinami bo ten się wziął za lizanie i wszystkie kłaki zaczesał mu na jedną stronę.
- Trudno stwierdzić gdzie się podziewałem i ile dla ciebie minęło czasu... Szczerze mówiąc po aferze w Timber, kiedy chciałaś mnie zabrać do swojego zamku, wylądowałem tutaj. - mruknął nie odrywając wzroku od Grievera i drapał go cały czas pod pyszczkiem, co jakiś czas przenosząc dłoń wyżej za jego ucho. Pewnie jak tylko rozpłynie się wystarczająco, zacznie go miziać po brzusiu.
- Ja i kilku innych... W tym ten kot i lisica, znaleźliśmy się przed wielką wieżą. Na szczycie siedzieli Bogowie, kazali nam walczyć i tyle. Ale skoro ty tu jesteś, nie mam większego powodu słuchać ich gadani. Więc, co mam zrobić? Jaki twój plan zrealizować?