Kalm

Niewielkie miasteczko, prawie że wioska - jak nazwa wskazuje, wyjątkowo spokojna. Znajduje się całkiem niedaleko Midgar, jednak poza zasięgiem jego pustyni. Znajduje się tu całkiem sporo sklepów, więc warto tu czasem zajrzeć.

Zanik pamięci bardzo martwił Ephraima. Musiał znaleźć miejsce, w którym może w samotności pozbierać myśli. To nie jest tak, że całkowicie wszystko zapomniał, tylko bardziej jest takie zamazane. Wyobraża sobie kształty i barwy towarzyszące w jego rodzinnych stronach, lecz nie jest w stanie się wysłowić na ich temat. Nie wie, czy to jest pod wodą, czy na tle burzliwego nieba. Czuje, że nazwa jest na końcu języka, lecz nie może wymówić nazwy. Zapamiętał jedynie swoją godność. Nawet co do swojej rasy ma pewne wątpliwości, gdyż nie czuje się jak zwykły śmiertelnik, tylko coś innego. Nieznanego dla złotookiego. Powoli kroczył po brukowanej ścieżce miasteczka z rękoma schowanymi za plecami zatracony we własnych rozmyśleniach. Strzelcowi prócz amnezji również nie podoba się fakt, że został ściągnięty do świata wojny. Wie, że tutaj nikomu nie można ufać, gdyż cholera wie co im strzeli do głowy. Wszyscy dostali rozkaz walki. Ciemnowłosy mężczyzna osobiście nie ma zamiaru przelewać krwi w imieniu jakiegoś leniwego bóstwa, bo samo nie potrafi sobie poradzić ze swoimi problemami. Zresztą, już miał przyjemność poznać innego z orderu kosmosu i też nie wyglądała na pchającą się do gardeł komu popadnie. Jak na boga ma bardzo słaby autorytet ta Materia. Jego wyznawany bóg... Zaraz to on kogoś wcześniej wyznawał? Tylko kogo? Chwilowe olśnienie, by znowu zapadła pustka w myślach. Szlag by trafił ten świat i te Materie. Zatrzymał się w miejscu i zmarszczył czoło czując jak powoli ogarnia go gniew. Im bardziej próbuje sobie przypomnieć, tym mniej szczegółów pamięta jakby rzucono na niego czar niepozwalający mu pamiętać przeszłości. Skonfundowany tą całą sytuacją postanowił oprzeć się o mur krzyżując ręce na piersi i przymknął nieco oczy by emocje opadły.

Nie dane mu było odpocząć, nagle znikąd pojawił się nad nim cień, który jednak bardzo szybko przeminął, zamiast niego usłyszał gwałtowny narastający świst a następnie poczuł jak coś wbija się w mur dosłownie o włos, lub mniej od czubka jego głowy, ale to nie koniec atrakcji, chwilę później dosłownie z nieba zleciała kobieta z lidimi ogonami i wylądowała niecały metr od Ephraima, na twarzy malował się sadystyczny wręcz morderczy uśmiech żądny krwi i ofiar wraz ze wzrokiem szkarłatnych oczu o tym samym wyrazie.

Ephraim podniósł wzrok dopiero gdy znikąd włócznia wbiła się milimetry nad jego głową. Niezbyt to nim poruszyło. Nie zgrywa tutaj nie wiadomo jakiego twardziela, tylko sytuacje gdy jego pierwsze pistolety czy rewolwery wystrzeliły same z siebie nauczył się nie reagować jak stereotypowa kobieta na widok karalucha na ziemi. Ujrzał prędko potem kobietę, której kolor oczu od razu przykuł jego uwagę. Niczym morze krwi, czy pole soczyście czerwonych róż. Naprawdę piękne. Strzelec oczywiście nie gapił się na obcą jak sroka w gnat. Mogłaby nawet nie zauważyć jego intensywnego wzroku w jej źrenice. Ciemnowłosy nic nie poradzi, że to jego ulubiony kolor.
-No, no, takiego ciekawego spotkania jeszcze nigdy nie miałem. - Mruknął nieco rozbawiony. Odrywając się od szkarłatnych oczu kobiety zawiesił wzrok na jej dość ciekawej części ciała - lisich ogonach. Pierwszy raz w życiu widzi taką rasę. Ciekawe ile razy ktoś jej nadepnął na te ogony. No ale nie wypada się tak patrzeć się na kogoś jakby był jakimś dziwakiem.
-No i świetna celność to muszę pochwalić. - Pochlebił nieco władającej włócznią białowłosej. Zawsze docenia czyjeś dobre wyczucie w trafieniu bronią, a zwłaszcza jeśli to jest tak duży kaliber jak włócznia.

Uśmiech momentalnie zniknął z twarzy lisicy a zastąpił go wyraz poirytowania, nie lubiła takich ludzi, cholernie stoicy, wszędzie są, absolutnie wszędzie, czy już na nikim nie robi wrażenia otarcie się o śmierć w milimetrach?
- I znowu... Gdzie się podziali zwykli ludzie błagający o litość przerażeni na sam widok broni ja się pytam... -
Zniknęła z pola widzenia mężczyzny bo znalazła się nad nim, dosłownie stała na grocie włóczni i chwyciła za drzewce a następnie podskoczyła i Wyciągnęła ją z muru, aczkolwiek by nie spaść mu na głowę odbiła się od muru jak piłka i wylądowała kilka metrów od niego, następnie oparła broń o ramię i podeszła do niego.
- Dobra, gadaj coś za jeden, milusi więc jak sądzę od Materii co? -
Na jej twarzy nadal widniał niezadowolony grymas, aczkolwiek cóż mogła poradzić...

Wzruszył ramionami kiwając głową powoli pokazując swoją mimiką ciała "nie wiem". Na jego twarzy widać było wyraźny tym razem uśmiech rozbawienia. Reakcja kobiety była zabawna dla Ephraima. Przypominała mu naburmuszone dziecko, które nie przestraszyło rodzica swoim krzykiem "Buu!". No i sam fakt, że jeszcze do teraz nie zadała mu ciosu widać, że tylko się droczy z nim nie dawała mu podstaw by miał się bać o swoje życie. Ephraim mógłby jej przystawić pistolet do skroni odbezpieczając broń, a efekt będzie taki sam - zero strachu z jej strony, bo takie osoby śmierci się nie obawiają.
-Może gdybyś mnie za czasów nastolatka postanowiła tak zaskoczyć udałoby ci się mnie przestraszyć. - zaszczebiotał niewinnie. Igra z ogniem? Może, ale gdzie zabawa bez dreszczyku emocji? Zabawna ta lisica nie ma co. Był jednak nieco zadziwiony stwierdzeniem jej, że musi być przywołany przez Materię. Szybko jednak się domyślił skąd taki pomysł. Ci dobrzy idą pod opiekę Materii, a źli do Spiritusa. Czyli w takim razie skoro lisica jest taka narwana i skora do bijatyki musi być przywołana przez Spiritusa tylko dlatego. Parsknął śmiechem, lecz to nie było w stronę swojej rozmówczyni.
- Materia musi być wtedy naprawdę idiotyczną boginią skoro tak sobie dobiera pionki. Doprawdy żałosne. - prychnął entuzjastycznie naśmiewając się z tej całej bogini technologii. Odgarnął prawą dłonią grzywkę, by włosy ponownie opadły mu na czoło. Taki odruch by nie zapędzał się z szyderstwem, następnie odchrząknął, a jego wesoły wyraz twarzy zniknął nabierając neutralny wyraz twarzy
-Ephraim Sanguine. - Przedstawił się neutralnym tonem głosu kłaniając przy tym.

- Nic nie mów o tych durnych bożkach, Spirytus sam nie jest lepszy, może i przywołał mnie, ale też przywołał jakiegoś upośledzonego wielkiego kota, który nic nie rozumie... - Była dość mocno poirytowana całą sytuacją, bezużyteczni bogowie, którzy w niczym nie pomagają, ale co zrobić, Lav przewróciła oczami na znak, że jest zażenowana całą tą sytuacją a przez chwilę na jej twarzy było widać wyraz zrezygnowania, który szybko ustąpił znudzonej twarzy - Ja jestem Lavena, a więc czego tutaj szukasz, co? - Uśmiechnęła się szyderczo w jego stronę, prędkość z jaką zmieniała wyrazy twarzy i ton głosu mogła przyprawić o zawroty głowy, w końcu była urodzoną manipulantką.

Huh? Lisica sama nie jest nimi zadowolona? Wywnioskował, że ma to jakieś znaczenie dla niej skoro o to pyta, ale jak widać mylił się.
-Przepraszam co? - Mruknął w niedowierzaniu. Co ma oznaczać "upośledzony wielki kot" na imię... Kogokolwiek mu przyjdzie do głowy. Uszczypnął grzbiet swojego nosa marszcząc przy tym brwi i przymykając oczy.
-I pozwolę sobie zgadnąć, że nie zabiłaś tej abominacji? - Westchnął rozczarowany. Miał teraz wyraźny grymas zniesmaczenia. Nie było spowodowane przez członkinię orderu chaosu, lecz informacją, że kręci się tutaj taka abominacja. Podczłowiek. Coś, co nie powinno mieć prawa bytu wśród istot wyższych jak on. W przeciwieństwie do zmiennej mimiki twarzy dragoonki Ephraim tak jak się czuje jak to okazuje. Nie wspominając, że jego zachowanie jest mocno teatralne. Ten wstręt Spiritusem jak i kocim troglodytą jeszcze długo się utrzyma. Jak widać trzeba tu dokonać pewnych porządków, gdyż strzelec nie będzie dzielić powietrza z podrzędną istotą. Wyjawione imię przez lisicę nieco wyrwało go ze zdegustowania jak i planowania dnia oczyszczenia z żyć, które uważa za nie warte tego przywileju.
-Nic specjalnego. Ot co rozeznać się po terenie. Znaleźć coś wartego mojej uwagi i tak dalej. - Skłamał bezproblemowo. Tak naprawdę chciał choć trochę sobie przypomnieć ze swojego świata, lecz Lavena mu przeszkodziła w tym. Na innych pewnie syknąłby, żeby pilnowali swoich interesów, ale ten raz przymknie oko. Głównie tylko dlatego, że ma tak soczyście czerwone oczy, na które zerkał co jakiś czas.

- Z tego co pamiętam nazywał się Maleters albo kot 2, 1... Coś tam, jakiś szereg cyfr, którego nie pamiętam, łatwo go rozpoznać bo ku mojemu ubolewaniu hańbi klasę dragoona... Ale co zrobić, jest pupilkiem mojej mentorki to nie mogę mu nic zrobić - Westchnęła ciężko przewracając oczami, naprawdę nie rozumiała jak można do czegoś jak to coś żywić jakiekolwiek wyższe prawdziwe uczucia, to było dla niej niepojęte, ale nie mogła z tym nic zrobić, aczkolwiek gdy przysłuchiwała się temu co mówił wyłapała to, że powiedział to natychmiast, bez zastanowienia jakby to była wyuczona formuła Mam nadzieję, że mnie nie okłamujesz, bo jeśli tak to lepiej powiedz to teraz, bo jeśli sama to odkryję to biada tobie, oj biada - Rozmarzyła się myśląc na ile sposobów mogłaby go torturować, co odciąć najpierw i przede wszystkim jak smakuje jego krew, tak, to było najważniejsze.

Szlag by to trafił. Zawsze znajdzie się jakiś obrońca uciśnionych, bo ma wyidealizowane spostrzeżenie świata, każdy zasługuje, by żyć, nawet trędowaci i tak dalej, i tak dalej. Tsk. Dlatego do władzy powinni dochodzić tylko wyłącznie trzeźwo myślący i bezlitośni.
-Jaka byłaby szkoda gdyby coś mu się stało. Na przykład spadł z bardzo wysokiego klifu prosto na ostre skały - Westchnął niewinnie. Niezbyt go obchodziło kim jest mentorka Laveny, ale z góry ją już skreślił. Nie ma szacunku dla tych, którzy trzymają u swojego boku takie... zwierzęta. Zareagował lekkim parsknięciem "hmpf" na oskarżenia kłamstwa w jego stronę.
-A co innego jest tutaj do roboty? - Sapnął uśmiechając się lekko. Zlecenia się nie podejmie bez odebrania pistoletu od kowala, a o walce nie ma co wspominać. Takimi informacjami jednak nie będzie się dzielić z kimś z przeciwnej drużyny.  -Chyba że ty masz jakąś ciekawą propozycję. - Mruknął figlarnie.

- Do roboty? Nie ma nic, odkąd tu jestem to jedyne co to gadam z kim popadnie, i ucieram na proch nowicjuszy, już dwójkę takich pokonałam. myśleli, że razem będą mieć szanse ze mną, nic z tego, bez szwanku wyszłam z walki a ich żywoty dobiegły końca - Oczywiście nie powiedziała prawdy, że zostawiła ich przy życiu, ale skąd miał to wiedzieć, nie miał skąd i była z tego zadowolona.

Uniósł jedną brew z ciekawości. Szkoda, że nie było go przy tym, gdyż chętnie by pozbył się słabych ogniw z tego świata. Nie robi mu różnicy gdzie jest. Wszędzie powinno się pozbywać niedołężnych czy głupich. Z naciskiem na to drugie skoro Lavena zaznaczyła, iż byli to nowicjusze.
-Takie życie. - Wzruszył ramionami niezbyt przejęty śmiercią nieznanej mu dwójki. -Nie od dziś wiadomo, że silniejszym się ustępuje a jak któryś nie tego rozumie to trzeba mu pokazać gdzie jego miejsce. - Zaszczebiotał cnotliwie. Strzelcowi szczerze nie robiło różnicy czy to była do końca prawda, czy nie. Dragoonka mogłaby nawet opowiedzieć jak pokonała samotnie tysiące wojsk, a on i tak uśmiechnie się i przytaknie. Dla niego liczą się jedynie czyny, których jest świadkiem niż słowa. Oczywiście nie oznacza to, że podważa wypowiedz lisicy teraz. Był nieco rozczarowany zignorowaniem jego zaczepki, ale żadna szkoda.

- No cóż, a masz jakieś plany związane z tym światem? Bo ja osobiście pragnę jedynie by ten świat stanął w płomieniach terroru i bym mogła pławić się w strachu i przerażeniu wszystkich naokoło, tak, to byłoby piękne -
Ponownie uśmiechnęła się dziko i zamknęła oczy jakby sprawiało jej samo myślenie o tym niebotyczną przyjemność, a wręcz rozkosz i to w każdym możliwym znaczeniu, po chwili jednak otrżąsneła się spoglądając na osobę przed sobą.

-Ambitnie. Masz już coś na celowniku? - Mruknął nieco zainteresowany. Lisica widać, że nie należy do słabszych ogniw. Widać w niej duży potencjał do rozwoju. Złotooki chętnie by ułatwił to Lavenie pozbywając się możliwej konkurencji czy obrońców dobra, którzy by próbowali jej przeszkodzić. -Hej, jak będzie trzeba wykonać brudną robotę mogę zawsze użyczyć ci przysługę. - Zaszczebiotał figlarnie. Ona nie marnuje czasu, a on wróci do formy. Korzyści dla obu stron
Plany z tym światem... Trudno mieć jakikolwiek plan kiedy nawet nie wie kim się jest do końca. Strzelec może walczyć ze swoim losem i przypomnieć sobie całą przeszłość, każde wydarzenie nim Materia go wezwała, albo się poddać i ułożyć życie od nowa. Momenty olśnienia, póki co mu utrudniają dostosowanie się do nowego świata i nadal tli się w nim nadzieja powrotu.
-Zrobić to i owo na złość Materii pewnie. Wywłoka będzie jeszcze żałować wciągania mnie w tę wojnę. Póki co mam związane ręce, bo kowal z miasteczka nadal ulepsza moją broń. - Westchnął krzyżując ręce na piersi. Wyczaił, że od strony dragoonki z orderu chaosu nie ma zagrożenia więc nie widział problemu by wyjawić, iż na czas aktualny za dużo zrobić nie może.

- Na celowniku...? Na celu nie mam niczego aktualnie, nie mam zamiaru bawić się z płotkami, mnie interesują grube ryby, wtedy gdy ich zabraknie płotki same przyjdą by dać się wybić, ale do tego to muszę najpierw stać się silniejsza -
Westchnęła ciężko, miała nadzieję, że nie zauważył, że nie rozumie zbytnio o co chodzi z tym celownikiem, w końcu tam skąd była nie było nic takiego.