Balamb

Niewielkie miasteczko rybackie położone na wyspie o tej samej nazwie. Serwują tu naprawdę świetne ryby! Znajduje się tu dworzec kolejowy do Timber.

Wziął głęboki wdech morskiej bryzy. Wszystko tutaj było takie... Dziwne i obce. Z początku myślał, że jest to jakaś dziwna próba ze strony jego mentorów, lecz prędko przekonał się, że jest inaczej. Bardzo inaczej. Musi jednakże wziąć się szybko w garść i nie pozwolić dać zaniepokoić. Znajdzie sposób jak wrócić do swojego domu i kontynuować swoje spokojne życie daleko od tego dziwnego i śmiałby twierdzić bluźnierczego miasta. Przynajmniej ma u swojego boku dziwnego kompana, którego do teraz nie ma pewności czym jest, lecz melodyjne "kweh" i ptasia budowa ciała wskazuje, że to jakiś niezwykły ptak. Zatrzymał się na brzegu mostu patrząc na odległy horyzont rozmyślając nad tym co teraz uczynić. Jeszcze w życiu nie został tak oderwany od obowiązków. I czy jest tutaj zupełnie sam? Naprawdę nie znajdzie znajomej twarzy? Chyba to go najbardziej martwiło.

Lisica znudzona wszystkim wokół postanowiła w końcu przetestować swoją włócznie, chociażby na rybach, chociaż nie była pewna czy pod wodą będzie działać... Kto nie próbuje ten żałuje a kto próbuje traci broń, toteż nie zważając na osobę i te przeklęte ptaszysko, które ostatnio próbowało zjeść jej ogon... No nie to konkretne oczywiście, ale wszystkie są takie same, prawda? Tak czy tak, podeszła prawie do krańca pomostu i z włócznią w jednej ręce czekała aż zobaczy jakieś ryby, które będą przepływać, za cierpliwa nie była, więc co jakiś czas można było usłyszeć od niej niecenzuralne słowa, pod adresem ryb, morza i całej tej przeklętej krainy.

Jego samotność przerwały kroki zbliżającej się osoby. Zignorowałby je gdyby nie nerwowe rozglądanie się Koi dlatego odwrócił się by zobaczyć co tak zdenerwowało ją. Ujrzał dość urokliwą kobietę o nietypowych cechach. Co prawda dla Hisamego zwierzęce cechy ciała nie były jakaś nowością, ale połączenie człowieka i lisa widzi po raz pierwszy. Położył dłoń na dziobie Chocobo głaskając by ja uspokoić. Jak na dużego ptaka jest bardzo płochliwa. W milczeniu patrzył co obca postanowi zrobić. Hmpf. Nieudolne łowienie ryb. Typowe. Brak cierpliwości i zła technika. Coraz gorzej z tą młodzieżą. No, ale nauki rodu Aoiryu do czegoś zobowiązują.
-Spróbuj... inaczej. Swoim cieniem płoszysz ryby dlatego nie podpływają. Musisz ustawić się inaczej i być cierpliwa do nich. - Powiedział spokojnie.

No pięknie, przypałętał się jakiś, tylko tego brakowało, dobrze wiedziała co robi... No nie, nie wiedziała, ale nie przyzna się do błędu przed kimś to za zwierzaka ma tą pokrakę, nazywaną chocobo.
- Wiem co robię - Odwarknęła mu, była zniecierpliwiona i poirytowana, nie będzie jej jakiś młodziak mówił co i jak ma robić - Czemu cię to właściwie interesuje co i jak robię? -
Usiadła zrezygnowana, rzecz jasna nie było szans by złowić coś w 5 minut, ale dla niej to ciągnęło się jak całe godziny.

Właśnie widać jak ci świetnie idzie. Parsknął w myślach, lecz nie dał po sobie niczego poznać. Nie ma potrzeby denerwować ludzi, który sami się denerwują bez powodu, a zwłaszcza jak nie lubią łowić ryb. Właśnie dlatego istnieją sieci rybackie by ułatwić robotę.
-Sama się nie nauczysz ich łowić. Podchodząc do wszystkiego byle jak wyjdzie gorzej i nie na twoją korzyść. - Odparł. Może i jest młody, ale ma na tyle wiedzy by dzielić się z nią innymi. A domena wody jest jego specjalnością czy to ryby, poławianie pereł czy zwykłe pływanie.
-Nie wątpię w twoje umiejętności... tylko po co męczyć się kiedy można sobie ułatwić życie - Dodał. Wszystko szybko, teraz, bez pomyślunku, a później płacz bo coś się nie udało.

Tego tylko jej brakowało, kazania będzie jej prawił, pewnie kolejny klecha z jakiejś sekty, ilu to ona już takich zmusiłam do wyparcia się wiary na łożu śmierci...
- Jak chcesz mi kazania prawić to sobie odpuść, i tak nie jestem głodna a chciałam tylko włócznię wypróbować... -
Spojrzała na niego z ukosa z dołu ze złością, nienawidziła jak ktoś był mądrzejszy od niej i dobitnie to pokazywał.

Dokładnie. Klecha i to jeszcze z rodu podobnych do niego. Gdyby tylko Hisame był o wiele lat młodszy zacząłby pluć się na lewo i prawo jaka to lisica jest pyskata i prędko gniew oceanów ją zniszczy i tak dalej, aż do znudzenia. Teraz już tego nie robi bo po prostu nie chce mu się strzępić języka. Westchnął jedynie cicho. Jak dobrze, że ma dużo cierpliwości.
-Rób co chcesz - Nie upuść tego kija sobie na stopę. Ludzka jaszczurka nie umie się powstrzymać od wywyższania się mądrościami nad innym niestety. -Myślisz, że można kiedykolwiek opuścić to miejsce? - Zapytał spokojnym tonem odpuszczając sobie uczenia łowienia ryb czerwonookiej lisicy.

W końcu mądre pytanie, może nie jest taki głupi...
- Nie wiem, i nie chce go opuszczać dopóki nie osiągnę swojego celu, a wręcz dwóch, ale jeden nadrzędny, wtedy niech się dzieje co chce bo nie będzie czego zbierać -
Uśmiechnęła się jak psychopatka, którą była, tak, to było jej marzenie, zobaczyć jak cały ten świat stanie w ogniu, wszędzie płomienie, trupy i gryzący gesty dym a wokół zgliszcza budynków, na powierzchni martwe ryby i inne stworzenia... Tak, żadnej litości dla czegokolwiek.

-Nie masz niedokończonych spraw u siebie, że wolisz tutaj zostać? - Nie wyobraża sobie tak po prostu zostawić swoich ludzi. Hisame widząc uśmiech lisicy jedynie przewrócił oczami. Tak fascynujące, płomienie, śmierć, czarny kolor, czaszki i tak dalej, a później frajerzy posprzątają po takich... Skąd u niego takie myśli? Umilkł na chwilę by pozbierać od nowa myśli. To pewnie jedynie chwilowa irytacja w końcu został wyrzucony jak waleń na brzeg. Hisame nie może sobie pozwolić na złamanie zasad strażników wody nawet w takiej chwili.
-Ten Spirytus i Materia... też się od nich odłączyłaś? - Był ciekaw czy kobieta jest samotniczką czy postanowiła z nimi zostać co byłoby zaskoczeniem dla niego.

Znowu Spirytus i Materiał, eh, no dobra, to ta sama śpiewka co zawsze, każdy w to wierzy.
- Znowu oni... Zostałam wezwana przez Spirytusa, ale nic mnie z nim nie łączy, zdążyłam sobie znaleźć mentorkę tutaj, która nie dość, że mnie rozumie to jeszcze chce uczyć, a co do spraw to nie, tutaj przynajmniej nie jestem ścigana przez cały kraj za różne zbrodnie -
Wzruszyła ramionami to mówiąc, ale nadal się uśmiechała, jej przeszłość mimo wszystko to był powód dla niej do dumy, w końcu była psychopatką, hello.

-Nie mam zamiaru żadnego z nich słuchać. Nie wiem czego oni chcą, ale niech swoje problemy rozwiązują sami, a nie mieszać w to kogo popadnie - I to dosłownie kogo popadnie. Nie będzie dla obcych robić za tanią siłę roboczą. Tylko czy jest w tym jakaś różnica w tym co on robił w swoim świecie?
-Dobrze, że znalazłaś bratnią duszę wtedy. - Odparł dzieląc się pozytywizmem. Co prawda nie wiedział kim jest ta mentorka i jakie destrukcyjne tendencję, ale jego naiwny umysł zawsze wszystko chce przestawić jak w najlepszym świetle.
-To jesteś dobrą wojowniczką wtedy. Nie każdemu się udaje unikać sprawiedliwości. - Pochlebił lisicy. Hisume wierzy, że bez destrukcji nie ma też tworzenia dlatego nie ma zamiaru robić wywodów nieznanej jaka ona jest niedobra i zła. Sama o tym wie i tak. A Hisame wpierw musi wiedzieć jak najwięcej o aktualnym stanie... cóż wszystkiego co jest wokół niego.

Teraz to go zaciekawiła, czuła, że jest jej przeciwieństwem, a tu takie coś, że ją pochwalił, nowość, fascynujące.
- Teraz toś mnie zaintrygował nie powiem, mówisz o tym z takim spokojem gdzie ja cię jawnie prowokuję, zaprawdę fascynująca reakcja -

Jak woda i ogień. Niby przeciwieństwa się przyciąganą tylko, czy sprawdzi się to i w takim przypadku? Czas pokaże.
-Po prostu... destrukcja nie jest mi obca. - Odpowiedział krótko. Zanotował, że dragoona nie przepada za mądrościami mędrców to nie będzie jej zawracać tym głowy. Ważniejsza jest i tak treść niż przekaz. A prowokacja? Wiedział o niej bardzo dobrze. Jest na nią odporny i bez problemu ją ignoruję. Inaczej już dawno byłby martwy. Wie do czego impulsywność może doprowadzić. A powód do dumy lisicy? Gdyby widział w tym coś złego byłby hipokrytą, gdyż wie, że żywioł wody odbiera jak i daje. Musi być jakaś równowaga przeciwieństw.
-Domyślam się, że każdy przed tobą drżał bądź błagał o litość. Dałaś komuś kiedyś szanse na ucieczkę? - Dopytał ciekaw motywów kobiety. Dla innych niszczenie wydaje się bezsensowne, ale dla niego zawsze było ciekawe co jest tym mechanizmem głównym. Dobro w końcu wiadomo - posprząta grzecznie, poklepie tych skrzywdzonych po głowie, ale zło? Co ich prowokuje do tego.

Ha, naiwny, widać jak mało wie o moim świecie, cóż, trzeba go uświadomić.
- Drżeć i błagać o litość? Ha! Wręcz przeciwnie, byłam powszechnie znienawidzona, cały kraj jeśli nie kontynent mnie znał i próbował zabić, nie bali się mnie, aczkolwiek nazywali lisim demonem. Nieważne jak wykwalifikowany był zabójca czy jak wielu ludzi na mnie wysłali, wszystkim eliminowałam z łatwością, pułapki, zasadzki ale też otwarta konfrontacja, nikt nie miał ze mną szans. Mi nigdy nie chcieli dać szansy na ucieczkę, więc i ja nie dawałam, w ten sposób zdobyłam sławę seryjnej zabójczyni, czy wręcz ludobójczyni, w końcu to ja zaczęłam ich wyszukiwać zanim oni mnie znaleźli. Tak to mniej więcej wyglądało, jedyne czego pragnę to zobaczyć jak ten świat płonie -

W ciszy słuchał lisicy utrzymując kontakt wzrokowy. Milczał przez chwilę analizując jej wypowiedź zastanawiając się która strona miała tutaj rację. Wychodzi na to, że obca jedynie broniła się przed zagrożeniem czyhające na nią ze wszystkich stron. Pierwszy raz widzi, żeby ci uznawanych za dobrych czyni zło, chyba że... Był świadom, że jego ród zalewał miasta jako wymiar sprawiedliwości za złe czyny śmiertelników. Lecz nigdy nie wiedział, za co dokładnie, gdyż było to trzymane w tajemnicy przed młodymi smokami. Wpajano im pewne zasady, których ślepo się trzymali.
-Kara śmierci jedynie za to, kim się jest? Okrutne i niesprawiedliwe... - Skomentował ponuro. Ciekawe czy on sam czynił to samo.
-Rozumiem wtedy, dlaczego chcesz tutaj zostać. - Dodał. Spotkanie z lisicą daje mu podgląd na drugą stronę medalu. Kiedy jest pozostawiony samemu sobie bez niemalże oddechu mentorów na karku. Może myśleć po swojemu zaczynają mu się powoli otwierać oczy na pewne aspekty życia które wcześniej były ukrywane przed nim.

Nie przestawała się uśmiechać na swój psychotyczny sposób, musiała jednać wtrącić coś co pewnie zmieni jego opinię jej temat.
- Nie zrozum mnie źle, zabijanie sprawia mi przyjemność, na początku to była samoobrona, a wszystko zaczęło się od jednego niewinnego morderstwa na takim jednym co mnie zdradził, od tamtej pory zabijałam więcej i więcej, coraz brutalniej nierzadko torturując dla samego torturowania i popełniałam akty kanibalizmu, bezczeszczenia i świętokradztwa. W końcu lista moich czynów wydłużyła się do tego stopnia, że bez wyjątku każdy chciał mnie zabić. Im bardziej mnie nienawidzili tym więcej dawałam im ku temu powodów, więc uwierz, to ja tu jestem ta zła. -
Nie przerywała kontaktu wzrokowego, jednak gdy ruszała głową wyglądało jakby odcień jej oczu się zmieniał, zupełnie jakby były pełne krwi i ta krew dosłownie przelewała się w nich.

Hisame nie potrzebował dodatkowych opisów. Wpierw ofiara, a później łowca. Zwykłe pożądanie zemsty za swoje krzywdy. Nie widział w tym czegoś imponującego czy zaskakującego, gdyż podobne sytuacje bywały w jego kraju.
-Nie użyłbym takiego słowa, że "zła" - Rzekł nieustannie spokojnym tonem mimo narastającego w nim zakłopotania.
-Trudno nie czuć satysfakcji kiedy realizujesz swoje najskrytsze marzenia - Powiedział w przestrzeń niż bardziej do rozmówczyni. Czy pojęcie zła i dobra ma racje bytu w takiej sytuacji? Jest jakaś różnica miedzy gniewem oceanów, a sadystycznym zachowaniem lisicy?
-Mój ród szczycił się władzą nad oceanami. Twierdziliśmy, że trzymamy życie wszystkich w garści i możemy im je dać jak i odebrać w każdej chwili. Nigdy nie wiedziałem za co je odbieraliśmy... Jedynie słyszałem powtarzane jak mantra "śmiertelnicy musza zapłacić za swoje bluźnierstwo". Tylko co to za odpowiedź kiedy w ich mniemaniu nawet nie bycie smokiem było już grzechem samym w sobie. - Wyjawił o sobie nieco informacji. Czy raczej subtelnie zadał pytanie "czy właśnie tu i teraz uświadamiam sobie, że nie jestem ani trochę lepszy od tych których nazywa się złych?"

Teraz to miała zagwozdkę, sama o sobie powiedziała, że jest zła, a on to zanegował. Nie czuła zemsty, tak naprawdę nie wiedziała co to zemsta, zabijała wyłącznie dla własnej przyjemności i też dla własnej przyjemności dawała się okaleczać niejednokrotnie, a tu nagle ktoś mówi, że nie jest zła, nie rozumiała tego.
- Jak sobie chcesz, wiem kim jestem i wiem co robiłam, i jestem z tego dumna - Owszem była, aczkolwiek czuła się dziwnie w jego obecności, nie podzielał żądzy mordu jak Mia, nie był idiotą jak tamten kot, ani też nie był wszechpotężny jak wiedźma, był inny, zachowywał się zadziwiająco spokojnie - A może ty coś powiesz o sobie co? -
Zaproponowała nadal z uśmiechem, ciągle się szczerzyła jak gdyby chciała pokazać, że nikt nie powinien mieć wątpliwości, że to ona jest tutaj nienormalna i chora na głowę.

Hisame zawsze nazywał wszystko po swojemu. Jego potrzeba odpowiedzi na wszystko nie daje mu spokoju i musi mieć wszystko nazwane albo będzie całe dnie zastanawiać się nad sensem życia. Szczerze nie byłby zdziwiony, że lisica nie rozumie go. Hisame wszystko przyjmuje z spokojem jakby nic go nie martwiło ani obchodziło. Wszystko jednak tli się w jego głowie i buzuje. Wyuczył się po prostu to ukrywać. Wodny smok zmarszczył subtelnie brwi zastanawiając się co by powiedzieć. Był świadom, jakie flegmatycznie życie prowadził.
- Hmm... Szczerze to wszystko może wydać ci się nudne. Zajmowałem się opieką nad morzami. Wiesz, żeby fale były spokojne, i nie zagrażały lub przeciwnie i wraz z mentorami zalewaliśmy miasta potężnymi tsunami czy topiliśmy statki. Co prawda bywały wojny między rodami, gdyż jest nas o wiele więcej, ale zawsze mnie upewniano, że to my jesteśmy największą potęgą. - Zaczął starając się w miarę nie zanudzać. Co prawda trudno urozmaicić życie wodnego smoka co pływa rzekami i ewentualnie kogoś utopi, bo ma takie widzi mi się.
- Dla nich byłem jedynie młodym smokiem dlatego więcej czasu spędzałem na nauce by lepiej panować nad żywiołem wody. To mentorzy byli prawdziwymi władcami mórz i oceanów, a ja byłem ich jedynie uczniem. - Kontynuował prawdopodobnie zanudzając lisicę na śmierć. Podkolorowywać rzeczywistości przecież nie będzie. Niezbyt się przejmie jak kobieta uzna go na nudnego mnicha z klasztoru.

Smok, smok, cały czas powtarzał coś o smoku, ale nigdzie nie widziała jego włóczni, więc raczej dragoonem nie był, wystarczyło, że ten upośledzony kot nim był i wstyd przynosił, kolejny potrzebny jej nie był.
- Dobra, zapytam inaczej, jak to się stało, że trafiłeś tutaj, do tego świata? Masz jakieś powiązania z tą dwójką bożków? -
Miał rację, zanudzał ją na śmierć, ale była mistrzynią w odgrywaniu roli i zwyczajnie wyglądało to jakby słuchała go z pełnym zaangażowaniem, jakby mówił coś co było dla niej niezwykle istotne, przynajmniej tak wyglądała dopóki nie zasnęła... Ale jeszcze nie spała!

Hisame miał podobne zdanie. Lisica cóż... była po pierwsze lisem, a nie jaszczurką. Nawet nie czuł od niej smoczej aury. Nic co by wskazywało dla niego, że ona też nim jest. Naprawdę dziwny świat.
-Szczerze nie wiem. Po prostu nagle mnie oślepiło białe światło. Jakiś obcy głos kobiety, ale go zignorowałem. Nie wiem kim oni są, ale żadnego z nich się nie słucham. - Odpowiedział. Tak byłoby lepiej gdyby lisica pytała go co chce dokładnie wiedzieć inaczej Hisame zacznie opowiadać o rybach słodkowodnych.

Samotnik co? Nic dziwnego, że nie wybrał nikogo z tej dwójki, ale skoro słyszał kobiecy głos to musiała być Materia, ale musiała się zdziwić gdy została odrzucona, już wyobrażała sobie jej minę.
- Ciekawe nie powiem, ale o co chodzi z tymi smokami, ciągle o nich coś mówisz a ja nie wiem o co ci chodzi, wytłumaczysz? -
Tego akurat była autentycznie ciekawa, nie miała pojęcia czy to ma jakiś związek z klasą, czy może chodzi o jego przeszłość, ale zaintrygowało to, w końcu smoki były stworzeniami niemalże mistycznymi tylko z legend.

Nie rozumiała? Był nieco zdziwiony, w końcu jego poroże, łuski, szpony jak i definitywnie smoczy ogon powinien jasno wskazać na to, że ma coś z nimi wspólnego. Może kobieta nie połączyła faktów, ale chętnie jej wytłumaczy.
-Pochodzę z rodu smoków wody Aoiryu. Ci najstarsi z nas przechodzą w przemianę w legendarnego smoka i prowadzą nauki dla nas młodszych. Jak sama widzisz dużo mi brakuje do typowego smoka. Mam jedynie ich rogi i ogon, a łusek za dużo nie mam. Jest to powolny proces dla nas. - Odpowiedział. Hisame również czuje jak stracił swoje umiejętności kontroli nad wodą, lecz tego nie powie nieznanej. Tylko głupiec dzieli się swoimi słabościami z innymi.

Jak mogła być taka ślepa! Baka, baka, baka! Zaczęłaby się bić w czoło gdyby nie to, że głupio by to wyglądało.
- Nie przyglądałam ci się szczególnie, ja normalnie ze smokami nie miałam nic wspólnego, a teraz to cóż, może tego nie widać, ale to co tutaj nazywane jest klasą u mnie to Dragoon, co łudząco brzmi jak smok w pewnym języku, więc nie wiem czy to coś znaczy, ale możemy mieć ze sobą więcej wspólnego aniżeli byśmy chcieli -