Deling City

- Ja niestety nie miałam jeszcze okazji na poznanie kogokolwiek, nie licząc Ciebie. - powiedziała spoglądając na nią. Nie ubolewała nad tym, że znała teraz tylko ją. W końcu nadejdzie czas, gdzie wszyscy będą je znać i będą się ich bać...
- Jakiej rasy jesteś? Jeszcze nigdy nie spotkałam człowieka z ogonami. - zaśmiała się, zerkając raz po raz na jej ogony. Analizowała jak bardzo bolałoby odcięcie go, ale udawała, że one ją tylko interesują pod względem wizualnym.

__________
Karta Postaci

Widziała jak ta przygląda się jej ogonom, podejrzewała o czym może myśleć, ale nie wiedziała jednak do końca, w końcu westchnęła i odpowiedziała.
- Jestem Kitsune, a raczej najwyższa 9 ogoniasta postać rasy, niektóre mają jeszcze lisie uszy, aczkolwiek ja nie.

- 9 ogonów to dosyć dużo. Jak o nie dbasz? I co gdy jeden zostanie Ci odcięty albo brutalnie oderwany? Niczego nie sugeruję ale pytam hipotetycznie. - uśmiech na jej twarzy się powiększył. Lavena nawet nie zdawała sobie sprawy na ile różnych sposobów można byłoby odciąć, lub po prostu pozbawić jej ogonów. To chyba był jej słaby punkt...

__________
Karta Postaci

Od razu wiedziała co znaczy to hipotetycznie, i doskonale wiedziała na ile sposobów można je odciąć.
Tutaj tak się składa, że nieszczególnie mam jak, tak długo jak nic się nie stanie są w idealnym stanie, normalnie je szczotkowałam po prostu, chociaż I tak od dłuższego czasu nie było konieczności. Zaś gdyby ktoś chciał mnie ich pozbawić to marny jego los, ale nawet jakby się udało, to by odrosły. Ale to nie jest przyjemne.
Oczywiście Mia nie mogła tego wiedzieć czy to prawda czy też nie bo sama Lavena tego nie wiedziała, nikt nigdy nie próbował tego robić a ci, którzy jednak próbowali skończyli marnie.

Chwilę zamyślała się nad jej odpowiedzią, zerkając na puszyste ogonki. Ogony kojarzyły jej się z takim cukierkowym światem, jednorożce i inne dziwadła...
- A nie przeszkadzają Ci one? Nie wolałabyś ich nie mieć? Trochę miejsca jednak zajmują. - obróciła się całkowicie w stronę Laveny i zerkała to na nią, to na jej ogony. W końcu wbiła sztylet w ławkę, by był pionowo i zaczęła dłonią jeździć po całym sztylecie. Lubiła to robić.
- Próbował Ci ktoś je kiedyś odciąć? - te pytania... trochę wyglądało jakby Mia chciała się dowiedzieć jak najwięcej, szacując szanse na pozbawienie choć jednego ogona. Może chciała sobie z niego rękawiczki zrobić?

__________
Karta Postaci

Przywykłam do nich, potrafię ułożyć je tak by nie zajmowały aż tyle miejsca a jak muszę spać na ziemi czy czymkolwiek innym to mogę na nich się położyć i jest już wygodnie. Bardzo przydatne są i wolę je mieć. Ktoś tam próbował, a przynajmniej mówił o tym, że spróbuje, ostatecznie skończył bez kończyn i głowy.
Uśmiechnęła się mówiąc o tym, to była jedna z pierwszych jej ofiar, ile lat temu to było...

- Bez kończyn i głowy? Mam nadzieję, że odcinałaś kończyny gdy ten był tego pełen świadom. W dodatku, robiłaś to powoli by napawać się jego wrzaskami o pozostawienie go w spokoju. - roześmiała się jak wariatka, przypominając sobie, jak ona tak kiedyś zrobiła. Był to zabójca, który miał za zadanie zabić ją. Skończyło się tak, że do jego zleceniodawcy wysłała głowę zabójcy.
- A możesz nimi coś podnosić? Są na tyle silne, by unieść na przykład sztylet i podczas gdy Ty będziesz kogoś mordować, to one też będą to robić? Dwa morderstwa za jednym zamachem. A nawet więcej, o ile ogony dadzą radę. - uśmiechała się, paznokciem przecierając po lustrzanym ostrzu, wydając specyficzny, lecz przyjemny dla ucha dźwięk.

____________
Karta Postaci

Jakby ci to powiedzieć... Pojedynczy ogon jest dość silny by podnieść nawet miecz jednoręczny, ale jest to jednocześnie niemożliwe gdyż, raz, nie są dość giętkie, nie zegna się tak by coś złapać, a dwa manipulacja nimi w specyficzny sposób wymaga dużej uwagi, skupienia, paradoksalnie łatwiejsze jest ruszanie wszystkimi na raz niż każdym z osobna. Zaś co do tego człowieka to owszem, najpierw pozbawiłam go palców u rąk i stóp, potem języka a dalej poszczególnych kończyn, głowę na samym końcu.
Wspomnienie było naprawdę przyjemne, tak, że wróciła do gładzenia swojej włócznię po skórzanym grzebieniu i skrzydłach.

- Rozumiem... Dałaś się już komuś poznać? Wypytywał Cię tak ktoś, jak ja? - wzięła w dłoń kosmyk swoich białych włosów i przybliżyła sobie do twarzy końcówki.
- W Twojej krainie były tylko rasy Kitsune? - nie przestawała patrzeć na końcówkę, jednak w końcu puściła kosmyk i poprawiła włosy, by swobodnie sobie opadały a Mia wygodniej się rozsiadła, zakładając nogę na nogę. Była zabójczynią, wariatką.. po prostu chodzące zło, jednak to nie oznacza, że nie ma w sobie za grosz kobiecości i elegancji.

_________
Mia Riddle

Każdy kto próbował mnie wypytywać kończył bez języka, a jak chciał od razu do miejsc zakazanych dojść tracił dłonie i język, więc nie. Zaś co do rasy, to nie. Na palcach jednej ręki mogę policzyć kitsune jakie spotkałam, wszystkie kończyły z poderżniętym gardłem i bez ogonów, bo po śmierci już nie odrastają. Utrata chociaż jednego to najwyższa hańba a pozbawienie zwłok chociaż jednego to Zwyczajna niegodziwość, pozbawienie wszystkich to świętokradztwo, byłam powszechnie Znienawidzona przez wszystkich, zwłaszcza swoją rasę.
W jej głosie nie było ani cienia smutku, wyłącznie duma i pycha, wręcz obnosiła się z tym faktem.

- Widać, miałaś taką sławę jak ja. Nienawidzono mnie, brzydzili się mną, bali się mnie i szanowali mnie, bylebym nie zabiła ich chociażby za zły wzrok posłany w moją stronę. - potarła opuszkami palców, zimnej dłoni po rękojeści i kontynuowała...
- Zła sława to coś najlepszego. Będę do niej dążyć, aby bali się mi sprzeciwić. I będę dążyć do jakiejkolwiek władzy. Wyobrażasz sobie jak takie dwie wariatki, sadystki i psychopatki objęłyby władzę nad takim miastem? - zaśmiała się i rozejrzała po domach, kinach, samochodach czy też samych osobach na ścieżce.
- Oni nie mieliby tu kompletnego życia. No chyba, że by nam się jakoś podlizali i wykorzystałybyśmy niektórych do własnych celów a potem porzuciły, zabiły albo torturowały! - teraz to roześmiała się jak kompletna wariatka... Mia była totalną sadystką i psychopatką. Miała niepoukładane w głowie i po tym co mówiła, można byłoby to stwierdzić bez żadnych sprzeciwień.

___________
Karta Postaci

- Wielka szkoda, że nie byłaś w moim świecie, tam każdy pragnął mnie zabić, nawet nie na zlecenie, po prostu każdy mnie nienawidził, i to było piękne, sami przychodzili by zabić mnie, ostatecznie sami ginęli bo zawsze wiedziałam skąd idą, ale tak, mieć takie miasto na własność... Mokry sen, wszędzie trupy i płomienie trawiące budynki, wokół unosiłby się gesty i duszący dym a w powietrzu czuć by było śmierć -
I znów się rozmarzyła, to było coś pięknego, marzyła o tym ponad wszystko. Gdy usłyszała jej śmiech sama się zaśmiała, jednak jej śmiech był inny, cichy i zlowieszczy, mroczny mrożący krew z żyłach chichot.

- Dokładnie tak. Mokry sen. Ahhh... coś cudownego. - przestała się śmiać i uśmiechnęła się, przymrużając delikatnie oczy. Taki wzrok uniosła na niebo.
- Okaleczałaś się kiedyś? Albo gdy ktoś Cię kaleczy, to boli Cię to, czy lubisz ból? - pytała, bo chciała się przekonać, czy Dragoonka jest jej prawdziwym odbiciem w innej rasie...

_________
Karta Postaci

- Okaleczać? Sama siebie wielokrotnie okaleczałam, mam sporo blizn tu i ówdzie po tym, na dodatek myślisz czemu zabiłam tylko 20 strażników? Mogłam dwa razy tyle, ale chciałam się z nimi pobawić a im bardziej byłam ranna tym miałam ochotę na więcej i z większą przyjemnością ich tłukłam -
Z jej ust wydobyło się coś w rodzaju "Mmmm...." gdy sobie przypomniała o tym, zapach krwi ich i jej, te wszystkie rany i cała ta krew zmieszana krew tylu ludzi i jej, tak to to.

Mia pokiwała głową. Była już pewna, że Lavena jest jej odbiciem. Robiła to samo co ona, lubiła to samo co ona, chciała tego co ona... normalnie odlot!
- Nie spodziewałam się, że się okaleczałaś. W takim razie jesteś sadystką i masochistką w jednym - tak jak ja! Dałabym sobie rękę uciąć, że tutaj nigdy nie będzie kogoś podobnego do mnie i widzisz, już nie miałabym ręki. - roześmiała się znowu na swój chory sposób i nagle przyszło jej pewne pytanie odnośnie krwi.
- A piłaś kiedyś swoją? Robiłaś rany, spuszczałaś krew do naczynia i piłaś? - obserwowała ją i jej ruchy bardzo dokładnie.

__________
Karta Postaci

Słysząc to pytanie wyszczerzyła się, naprawdę normalna osoba już dawno zeszłaby na zawał ze śmiechu, w tym momencie wysunęła do niej lewą rękę i pokazała podłużną bliznę wzdłuż jednej z największych żył.
Oczywiście, że tak, za kogo mnie masz? Wręcz mieszałam krew cudzą ze swoją i to piłam, powinnaś kiedyś spróbować

- Chyba sobie żartujesz? Ja miałabym nie pić zmieszanej krwi? Robiłam to mnóstwo razy. Ja nawet po mieście chodziłam cała we krwi, ciągnąc za sobą swoje ofiary na linie. Wszyscy się mnie bali! - uśmiechnęła się znowu na to wspomnienie i przyjrzała się bliźnie. Też takie miała ale mniejsze. Mniej i więcej.
- Bycie sadystką i masochistką to jedno ale co z byciem kanibalem? Jadłaś swoje ofiary? - powiedziała, kładąc jedną swoją dłoń na swoim udzie. Widać było na niej liczne blizny.

__________
Karta Postaci

- Pff, żartujesz sobie, już samo krwi podchodzi pod kanibalizm, ale jadłam, szczególnie jednak lubuję się w narządach jak wątroba czy serce, serce koniecznie surowe jeszcze bijące i gałki oczne, to jest coś, mówię ci -
Uśmiech nie schodził jej z twarzy, czuła, że ona jest po prostu nią, ale jako człowiek, wszystko się zgadzało, nawet kolor włosów, położyła swoją prawą rękę na jej nodze samej zakładajac jedną na drugą.

Kobieta spojrzała na dłoń Laveny spoczywającej na jej nodze i zmrużyła delikatnie oczy z lekkim skrzywieniem. Nie była przyzwyczajona do jakichkolwiek zbliżeń czy dotyków, ale nie zamierzała jej za to zabić. Czułaby się wtedy, jakby zabiła samą siebie.
- Masz całkowitą rację. Najlepsze jednak jest to, gdy Twoja ofiara żyje i jest świadoma a Ty tniesz ją i jesz żywą! Darcie się, przerażenie w oczach to pyszne dodatki w jedzeniu ludzi. Normalnie jak wisienka na torcie! - poklepała swoją dłonią jej dłoń i znów patrzyła na kobietę.

__________
Karta Postaci

Lisica patrzyła jej prosto w oczy z tym samym maniakalnym uśmiechem jaki miała na sobie Mia, dosłownie bliźniaczki prawie.
- Oj tak, gdzieś ty podziewała się całe moje życie? Może naprawdę jesteśmy jakimiś siostrami co? -
Zaśmiała się na swój sposób i zdjęła swoją dłoń z jej uda.

- Możliwe, że jesteśmy siostrami tyle, że innych ras. To byłoby zarazem dziwne jak i fajne. - uśmiechnęła się szerzej i swoimi zimnymi, niebieskimi oczami patrzyła na ruchu lisicy.
- Zabawiałaś się kiedyś z jakąś swoją ofiarą? - zrobiła chytry uśmieszek. Miała nadzieję, że ta zrozumie o co jej chodzi.

___________
Karta Postaci

- Jak mogłabym nie? Aczkolwiek tylko z kobietami, parę razy też z tymi mojej rasy zanim i już po tym jak im poderżnęłam gardła, przynajmniej już się nie wyrywały, ale pazury to miały ostre, oj bardzo, mmm.... -
Uśmiechała się i patrzyła w te lodowate niebieskie oczy, chociaż równie dobrze można powiedzieć, że były niebiesko-białe.

Niebiesko-białe jak lodowce, pokryte śniegiem. Mmm... Wyrwała się z chwilowego zamyślenia.
- Lubujesz w kobietach? Ciekawe... Ja nie miałam okazji się z kimkolwiek zabawić. Nie pozwalałam się do siebie zbliżać i dlatego także, nie wiem co to znaczy kochać i ogólnie, nie znam uczucia miłości czy chociażby bliskości. - nie było po niej widać żadnego smutku. Nie przejmowała się tym, bo wolała mordować, niż się z kimś kochać.

___________
Karta Postaci

- Nie, w nikim nie lubuję, to było tylko po to by sprawić im ból psychiczny, mężczyznom by się to podobało, i mężczyźni by nie byli agresywni przy tym -
Przestała na nią patrzeć i oparła się o ławkę spoglądając w niebo.

- Ból psychiczny, mówisz? Sprytnie. I naprawdę w nikim nie lubujesz? Ani kobiety, ani mężczyźni? To może masz fetysz jakichś ras? - zaśmiała się z Laveny, kręcąc nieco głową. Następnie sama usiadła wygodniej, opierając plecy o oparcie ławki i uniosła wzrok na niebo.

__________
Karta Postaci