Sierociniec

Sierociniec nad morzem. Obecnie jest opuszczony. Obok znajduje się przepiękna, kwiecista łąka. Był to niegdyś budynek należący do starożytnej rasy tego świata - Centry.

Lavena po spotkaniu zarówno bratniej morderczej duszy jak i załatwieniu sobie dozgonnej wdzięczności kota chciała pobyć sama, oczywiście najbardziej zrelaksowałaby się wśród trupów i pożogi, ale kwiecista łąka i straszny opuszczony sierociniec też się nada. Gdy tylko znalazła się przed budynkiem objęła go wzrokiem i wskoczyła na dach by zobaczyć jaki z niego jest widok a następnie usiadła na krawędzi.

Spojrzała na pióro i złapała je w dłoń, mroczne czarne pióro jak u kruka, zły znak, bardzo zły, podobało jej się to, nie sądziła, że coś takiego może się wydarzyć. Nie miała zamiaru schodź z dachu, może jakiś piorun uderzy w pobliżu? Przysłuchiwała się przerażonym dzieciakom, których tu zapewne nie było i rozkoszowała się tym dźwiękiem. Burza to była wspaniała pogoda. Wtedy też zauważyła chłopca.
Ej mały, co tu robisz? Jak nie pójdziesz z resztą ktoś może cię porwać albo piorun uderzyć
Głos miała dość przyjemny, nie był to jednak ten słodziutki głosik, który słyszał kot a jej twarz wykrzywiał grymas podobny do uśmiechu.

Litość oraz współczucie były jej obce, zaś ciekawość nie, dlatego też rozsiadła się wygodnie i czekała, miała nadzieję, że piorun to załatwi szybko bo jak nie to sama przyniesie jej zgubę, oczywiście w kawałkach. Włócznię zdjęła z pleców i położyła obok, w każdej chwili gotowa była złapać ją i rzucić. W końcu złapała włócznię, ale po prostu zeskoczyła sobie na dół i podeszła do chłopaka nie odzywając się.

Zapach krwi o poranku był bardziej pobudzający niż kawa, zerwała się z miejsca i wbiegła do budynku nie zważając na to... Tak właściwie nie zważając na cokolwiek, szybko się rozejrzała i zaczęła węszyć dosłownie jak pies starając się dociec skąd dobiega ten wspaniały zapach.

Mia spacerowała sobie nieopodal, szukając potencjalnych ofiar do nowych tortur, które wymyśliła. W końcu, na kimś musiała je wypróbować. Będąc blisko budynku, poczuła ten cudowny zapach niebios -krwi... Zwróciła natychmiast błękitny - zimny jak lodowiec - wzrok i bez żadnego zastanowienia, czy rozejrzenia - ruszyła do środka. Nie była ani trochę zdziwiona, że drzwi były otwarte a w środku ciemno. Ciekawa była, co za widok zastanie w środku.

__________
Karta Postaci

Lavena usłyszała podniecony oddech za sobą, od razu wiedziała kto to i odwróciła głowę w jej stronę.
- Czyjeż to ja straszne oczęta widzę, wygląda na to, że ktoś wie co lubimy -
Podeszła bez zastanowienia do ciał by przyjrzeć się im w jaki sposób zostały zmasakrowane, może to jej się przydać na przyszłość jak sama będzie to robić.

Gdy tylko Lavena obróciła swoją twarz ku twarzy Mii, ta momentalnie się uśmiechnęła szaleńczo. Rozejrzała się a widząc te wszystkie ciała, podniecenie wskoczyło na wyższy poziom niż wcześniej.
- Zaiste, ktoś wie, co uwielbiamy... Zwabił mnie tu wspaniały zapach krwi... - drugą kwestię powiedziała nieco ciszej, także podchodząc do ciał. Trzymała w dłoni sztylet za rękojeść i w końcu go uniosła, przykładając do ciał. Dotykała ostrzem niektórych ran, by rzucić okiem na ową masakrę fachowym okiem, po czym wyprostowała się. Była zaintrygowana tym miejscem i już wyobrażała sobie, jak w tym miejscu zrobi sobie własny budynek do tortur. Rozejrzała się a widząc ścieżkę krwi na podłodze, wraz z piórami, rzuciła do Laveny.
- Coś czuję, że się nieźle zabawimy... - ruszyła, podążając ową ścieżką. Nie patrzyła nawet na Lavenę, bo wiedziała, że ta będzie szła za nią. Czuła to.

____________
Karta Postaci

Lisica nie mogąc się doczekać albo więcej ciał albo walki przyspieszyła kroku i wyprzedziła Mię, od razu zaczęła iść w stronę gdzie wydawało jej się, że słyszy owe powarkiwania głośniej, nie mogła się doczekać, kto lub co to zrobił, magicznie mordować ludzi, to coś było nieco poza jej zasięgiem, powietrzem nikogo nie zabije, aczkolwiek była bardzo zaciekawiona.

Widząc, że ta ją wyprzedziła - zmarszczyła brwi i zacisnęła mocniej dłoń na rękojeści sztyletu. Szła za nią mimo to, rozglądając się. Jej wzrok wędrował po pokojach, które mijały a w nich te stare meble. Niezbyt ją to interesowało, choć uważała, że gdyby meble ubrudzone były krwią, to by ją to zainteresowało. Jednak cały czas słyszała to warczenie. Podobało jej się to, i nie mogła doczekać się tego, co zobaczy albo kogo...

__________
Karta Postaci

Lavena zaintrygowana ruszyła czym prędzej na plażę trzymając mocno włócznię w rękach, jeśli ona była w stanie zabić te wszystkie osoby i prawdopodobnie miała stwora na swoich usługach atakowanie jej byłoby głupie... Pałac pewnie też był jej, gdy zbliżyła się na zasięg głosu odezwała się.
- Te wszystkie ciała to wasza sprawka? Możesz nam powiedzieć jak zgromadziłaś tyle osób? Dawno nie widziałam takiego widoku jak te sterty trupów z różnorakimi ranami, musieli strasznie cierpieć... To wspaniałe, i ten zapach krwi, niezwykłe, niesamowite. -
Była podekscytowana, nie mogła doczekać się odpowiedzi kobiety, to co tu się działo było jak dotąd najlepszym co spotkała a mogło być jeszcze lepiej.

Podeszła do ciał, od razu mierząc je wzrokiem. Po chwili przeniosła wzrok na dach ale gdy niczego nie zauważyła, już mniej zainteresowana, wbiła swój wzrok ponownie w ciała. Co za masakra! Czuła, że musiała poznać osobę, która przyczyniła się do takiego ludobójstwa. Przecież to jest piękne... aż się łezka zakręciła w oku Mii z radości, którą od razu ogarnęła. Te wszystkie rzeczy nie trwały długo, bo gdy Dragoonka ruszyła na plażę, to ona ruszyła tuż za nią, ruszając sobie radośnie sztyletem na boki jak psychopatka. Cały czas wzrokiem przyglądała się tej kobiecie i podziwiała ją. Zaraz po Lavenie, odezwała się Mia.
- Dawno się tak nie ucieszyłam na widok zmasakrowanych ciał i zapach krwi. - nie zdejmowała wzroku z kobiety. Im bardziej się zbliżała, tym więcej widziała. Naprawdę, nie mogła przestać jej podziwiać, nie tylko przez masakrę, którą wytworzyła ale i przez jej wygląd...

_____________
Karta Postaci

Słysząc ryk mimowolnie się wzdrygnęła i odwróciła wzrok na dach by po chwili znów patrzeć kobiecie w oczy.
Specjalna jednostka? Chyba specjalnej troski, nie żebym negowała kim jesteś czy twoją siłę, wracając, mogłabyś powiedzieć coś o sobie? Chciałabym dowiedzieć się nieco o kimś kto potrafi zrobić tak wspaniałą masakrę
Nawet najsłodszy głosik Lav nie mógł równać się z głosem kobiety, mimo, że w tej chwili go używała na co Mia mogła zareagować gdyż brzmiał nieco inaczej niż jej normalny. I do tego czarownica i ten ubiór... Czuła, że może mieć z nią więcej wspólnego niż się spodziewała.

Tymczasem, Maleters też chodził se po sierocińcu. Podziwiał widok zmasakrowanych ciał. Sam je dźgnął parę razy po drodze, dla pewności. Chciał w nich nieco pogrzebać, ale miał ważniejsze rzeczy do roboty. Jak... szukanie Squalla. Udało mu się złapać jakąś mysz. To jeszcze nic wielkiego, ale dopiero zaczyna z prezentami. Jedno z tych ciał pewnie byłoby o wiele lepszym prezentem, ale to raczej był już czyiś łup. Może był kotem, ale przynajmniej miał jakieś standardy.
Tak czy siak, rozglądał się za chłopakiem. Gdzie on może być? To miejsce sprawiało wrażenie takiego... Squallowego.
Po jakimś czasie dziewczyny mogły zacząć usłyszeć jego głos. - Squall? Squall? - a zaraz potem kot się pokazał. Oczy mu zabłysnęły jak zobaczył Lavenę. Dobra, szukał kogoś innego, ale nią też się zadowoli. Chociaż za to głaskanie zasługuje na coś więcej niż mysz...

Mia nie przestraszyła się żadnego ryknięcia. Uniosła wtedy wzrok na dach a potem wędrowała nim, gdy owe zwierzę z niego zeszło aby podejść do swojej pani. Uśmiechnęła się pod nosem i jako psychopatka oraz sadystka już wymyślała jakby zabić takie zwierzę. Oczywiście nie zrobiłaby tego, bo podziwiała kobietę, która była jego panią. Cały swój wzrok jak i uwagę skupiała jej, słuchając ją bardzo uważnie.
- SeeD? No tak, widziałam napis na ścianie. Tyle ciał, tyle krwi, tyle cierpienia... ochh... - mruknęła na koniec, przymykając na chwilę oczy. Szybko jednak się opamiętała słysząc inny głos niż Laveny i kobiety. Przeniosła wzrok na kota, którego zauważyła i momentalnie uniosła sztylet, wskazując kota. Szturchnęła Lavenę i uśmiechając się szaleńczo, powiedziała...
- Co Ty na to abyśmy się trochę zabawiły? - obserwowała cały czas kota ale nie robiąc żadnych ruchów, oprócz kręcenia ostrzem w dłoni. Od czasu do czasu spoglądała na kobietę z rogami a w końcu dodała..
- Chętnie usłyszałabym parę słów o Tobie. W końcu to Ty rozpętałaś im takie piekło, które jest dla mnie przepiękne. - skierowała słowa do kobiety.

_______________
Karta Postaci

Widząc jak ta zrobiła, że Mia sama sobie wbiła sztylet w ramię skrzywiła się, jednak nie za współczucia a z zazdrości.
- To było ciekawe, jak to zrobiłaś? Skoro jesteś czarownicą czy tam wiedźmą byłabyś w stanie nas czegoś nauczyć? Bo twoje metody są oszałamiające i przynajmniej ja chciałabym się nauczyć chociaż niewielkiej części tego.
Słyszała głos kota, ale nie odwracała się, uświadamiając sobie, że nadal trzyma włócznię w ręku zawiesiła ją na plecy. Patrzyła się to na Mię to na czarownicę ze spojrzeniem jednocześnie pełnym zazdrości, podziwu i podekscytowania.

Spojrzał nieco oszołomiony na całe to zebranie. Dwie miłe osoby i jedna taka która nawet broni nie umie używać. On nigdy by się nie zranił własną włócznią, a nawet nie ćwiczył z nią tak długo! Spojrzał nieco zaciekawiony na czarownicę. Tak, zdecydowanie miła. Jednakże nie rozumiał do końca o co jej chodziło. Przynajmniej głaskała, co było bardzo miło. Zaraz podszedł bliżej do nich, zastanawiając się o co tu chodzi.